Loes Rameckers

Vandaag heb ik een mooi en bijzonder gesprek gehad met Arthur, waarin hij onder andere vertelde over het verschrikkelijke ongeluk van jullie mooie dochter en grote zus Loes.

's Avonds heb ik thuis in alle rust de website bezocht en ik ben onder de indruk van deze mooie en bijzondere nagedachtenis. Zeer aangrijpend. Ik ben ontroerd geraakt door de mooie foto's en bovenal van de beschrijving van jullie ervaringen op 11 oktober 2006. Door de regels heen voel je de onmacht en het grote verdriet, wat slechts een fractie kan zijn van het daadwerkelijke gevoel op die dag en de dagen/weken/maanden/jaren erna.

Zo trots als jullie op Loes zijn, zo trots zal ze zeker ook op jullie zijn!
Heel veel sterkte met het verlies van zo'n mooie meid!

Als collega-vertrouwenspersoon van Arthur kwamen we te spreken over rouw en over de pijn die altijd zal blijven. Arthur vertelde me over deze website voor Loes. Wat prachtig gedaan. Wat zal zij trots zijn geweest dat jullie haar ouders waren. De beschrijving van de dag van het ongeluk, heeft me diep geraakt. Met tranen in mijn ogen moest ik door het vocht de woorden lezen.
Jullie zullen vast dankbaar zijn dat Loes gemist wordt, dat zij iemand is geweest die je altijd zal missen. Een prachtig meisje! Vanaf nu zit ze zeker ook in mijn hart.
Lieve groeten, Jorie

10 jaar geleden.. Een zwarte dag in jullie leven.. Een dag die ook bij ons in die 10 jaar niet vergeten is, net als Loes, die we ook niet vergeten zijn..
10 jaar geleden.. De woensdag voor de herfstvakantie, een afschuwelijk, niet te bevatten bericht over het ongeluk.. Vreselijk!

We wensen jullie heel veel sterkte vandaag en ook alle moeilijke dagen die nog gaan komen. Hopelijk verzachten de mooie herinneringen aan Loes de pijn een beetje!!
Maarten, Esther, Marloes en Lieke van de Kerkhof

Het is nu tien jaar geleden, maar het is nog even erg dat dit ooit heeft moeten gebeuren. Heel veel sterkte vandaag. Er zal altijd aan haar worden gedacht.
Groetjes, Vera

Lieve buurtjes, alweer bijna 10 jaar geleden... Ik bezoek de site van Loes altijd in oktober. Zomaar, omdat ik haar niet heb gekend maar ze toch een bepaalde leegte heeft achtergelaten. Ik leerde jullie 7 jaar geleden kennen als mijn nieuwe buren en ging met Arthur tennissen. Ook deelden we het ondernemerschap. Ik kan me nog herinneren hoe zwaar de maand oktober voor je is Arthur, we gingen destijds samen naar de BKD in het MECC. Je verdriet en het gemis was voelbaar, zo intens. We spraken en spreken niet heel vaak over Loes maar ik denk wel vaker aan hoe groot dit gemis voor jullie moet zijn. Zeker nu ik zelf moeder ben. Het is gewoon niet voor te stellen: 14 jaar, dat is echt veel te jong: onmenselijk. Ik denk vaker aan Loes: als ik op het kruispunt rijd, als ik Anja zie veranderen in een jonge vrouw, als ik jonge meiden zie fietsen. Maar ook als ik naar mijn eigen meiden kijk en er niet aan zou moeten denken om hen te moeten missen. Sterkte buurtjes, wij denken aan jullie, vooral in deze periode.